Matthis Glasner, sum er føddur í Hamburg í 1965, hevur gjørt stórfilmin Sterben, ið fær so mikil lovorð frá ummælarum, at hann verður mettur sum ein púra nýggjur varði í altjóða filmsgerð.
Á týsku plakatini verður spælt uppá orðini sterben, at doyggja, og streben, at stremba og tráa eftir nøkrum.
Sterben er ein svørtskemtilig og tó nemandi ættarsøga um lív, deyða – og alt, sum er har ímillum.
Við Lars Eidinger, sum er kendur frá Babylon Berlin í høvuðsleiklutinum, vann Sterben tríggjar virðislønir í høvuðskappingini á filmstevnuni í Berlin.
Í filminum fylgja vit og fáa innlit í dysfunktionellu familjuviðurskiftini hjá Lunies og teimum, sum í nógv ár ikki hava havt nakað sum helst at vera saman um. Mamman, Lissy, sær fram til ta stóru frígering, tá demensrakti maðurin flytir á røktarheim. Sonurin, Tom, er dirigentur og arbeiðir við episka tónleikaverkinum ”Sterben”, meðan hann roynir at halda seg flótandi omaná í tónleikavinnuni, halda seg væl við ein depressivan vin og hevur tikið á seg leiklutin sum stjúkpápi hjá fyrrverandi konuni, sum nú er uppá vegin. Samstundis fer systurin, Ellen, at fríggja við einum giftum tannlækna, meðan hon doyvir allar sorgir í brennivíni. Tá deyðin dukar á dyrnar, møtast tey aftur. Men úrslitið er um eina leið syndarligt, láturligt – og óvæntað.