Sum barn lærdi hann at virðismeta stillið millum ódnirnar — tann súsandi gjøgnumtrekkin í vindeygakarminum, knakið og brakið í eldstaðnum, murrið hjá ommuni í køkinum.
Hesi ljóðini gjørdust hjartablóðið í tónleiki hansara, har hvør nóti er tilætlaður og hvør tøgn, eitt dýpi av týdningi.
Atgongumerki fáast við dyrnar.